13 grudnia 1981r. Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego, na czele z gen. Wojciechem Jaruzelskim, wprowadziła w Polsce stan wojenny. Tego dnia złamano nadzieje milionów Polaków i na wiele lat odsunięto szansę na demokratyczne przemiany. Stan wojenny przyniósł tysiącom osób i ich rodzinom wielkie cierpienie – izolację w obozach internowania, uwięzienie, pozbawienie pracy, inne represje, zaś dziesiątki niewinnych straciły życie.
Zamiarem twórców stanu wojennego z gen. Jaruzelskim na czele było zdławienie „Solidarności” – wolnego, legalnego związku zawodowego, a w rzeczywistości wielomilionowego ruchu społecznego o charakterze antysystemowym. Najpierw internowano (aresztowano) osoby, które – według władz komunistycznych – były najbardziej niebezpieczne. Nazwiska wielu z nich skrupulatnie były gromadzone przez ponad rok, niektóre osoby trafiły do spisów przeznaczonych do zatrzymania niedługo przed ogłoszeniem stanu wojennego. Internowani zostali przywódcy krajowych i regionalnych władz „S”, wybijający się działacze, ludzie różnych zawodów na różnych szczeblach.
Wśród internowanych znaleźli się przedstawiciele organizacji studenckich głównie NZS, zdarzali się licealiści i to niepełnoletni. W przygotowanym przez Muzeum Historii Polski dokumencie filmowym twórcy to im oddają głos, wówczas studentom i uczniom: Agnieszce Romaszewskiej, Janowi Rokicie, Krzysztofowi Stasiewskiemu, Jackowi Czarneckiemu oraz Andrzejowi Sznajderowi – uczniowi, najmłodszemu internowanemu w Polsce. Działali w różnych środowiskach i regionach Polski. Jednoczyła ich niezgoda na peerelowską rzeczywistość.
Bohaterowie filmu mówią o swej działalności podczas tzw. „karnawału Solidarności”, wspominają ze szczegółami moment zatrzymania, strach pierwszych dni i godzin internowania, reakcje rodzin. Nasi rozmówcy po wyjściu z więzień nie zaprzestali opozycyjnej działalności, znów byli aresztowani. Różnie potoczyły się ich wybory życiowe, dla wielu były konsekwencją tych młodzieńczych postaw. Nasi bohaterowie starają się po 40 latach o refleksje na temat tamtego czasu. W filmie spotykamy ich w obecnych miejscach pracy i zamieszkania, z niektórymi wracamy do miejsc naznaczonych dramatyzmem i osobistymi przeżyciami. Ożywa historia.
Produkcja: Magnum Opus dla Muzeum Historii Polski, 2021 Scenariusz: Marek Stremecki Realizacja: Lidia Chołody Zdjęcia: Jakub Grunt-Mejer Dźwięk: Tomasz Satel Montaż: Paweł Gil
Cały film….
Źródło: TouTube
I tego człowieka, pochowano z największymi honorami . Nawet z kompanią honorowĄ Wojska Polskiego. I to już nie……… LUDOWEGO !